Gents weekend

Patchagonia – Les ballets C de la B

Vrijdag 28 maart 2008 is de dag die de geschiedenis zal ingaan als de dag waarop Quinten Galle voor het eerst een ballet gezien heeft met choreografie van de Argentijnse Lili Estràs.











Vier Gentse dansers en danseressen van ‘Les Ballets C de la B’ en drie muzikanten dwalen als strandelingen en vluchtelingen rond in een desolaat landschap ergens op het einde van de wereld. Regels en wetten, wensen en noden zijn er op deze plaats niet: een allesomvattende leegte of een absolute toestand van geluk? De Patchagonisten leven in hun herinneringen en de dierlijke emoties komen steeds meer naar boven. Is (samen)leven en communiceren nog mogelijk? In Patchagonia ontmoeten fantasie en voorstellingsvermogen elkaar.

The Best and the Worst of Us

Na de voorbereiding van de Radical Duke Night hadden we nog enkele uren tijd om te rusten. Enkele van de muzikanten besloten om naar een toneelstuk te gaan van de Nieuw-Zeelandse choreografe Simone Autherlony. Het stuk is een zoektocht naar hoe we gemeenschappelijk het praktische leven kunnen aanpakken. De performers zijn op zoek naar herinneringen waarop ze werkelijk samen waren.

Radical Duke Night

Zaterdagmiddag heb ik affiches gemaakt om de mensen die het toneel bezochten die dag, gratis toegang te geven voor de Belgische concertavond. Gelukkig heb ik dit gedaan, want ik vrees dat er anders niet al te veel volk op het concert zou geweest zijn.

Radical Duke Entertainment is een Antwerps label dat verschillende groepen samenbrengt. Het label zet zich af van het juk van de gevestigde orde en laat volledige creatieve vrijheid aan de muzikanten. Radical Duke Entertainment bestaat uit: Dez Mona, Die Anarchistische Abendunterhaltung (DAAU), Bo Wiget/Simon Lenski, Prima Donkey en Wild Ox Moan.

Alle muzikanten hebben een klassieke opleiding gehad, maar zoeken nieuwe invalshoeken om zo vernieuwende muziek te maken. Soms leidt dit tot zeer eclectische resultaten.

Gentlemanagement, die het organisatorisch gedeelte van de bands op zich neemt, was uiteindelijk heel tevreden over de avond. Het is een goede aanzet geweest op een langdurige samenwerking in Duitsland.

De stage is al voor een derde voorbij

Goedemorgen beste lezertjes,

Zoals de titel vermeldt, is de stage hier in HAU al voor een derde achter de rug. De dagen vliegen voorbij en de weken volgen even snel. Vorig weekend was het paasweekend, wat wil zeggen: vier dagen verlof! Op Goede Vrijdag is alles blijkbaar gesloten in Duitsland, en maandag moest ik ook niet werken omdat het paasmaandag was. Het was een fantastisch weekend, vooral omdat ik bezoek uit België over de vloer kreeg. Wel, niet echt over de vloer, want Peggy heeft liever geen bezoek, dus hebben we maar een hotelletje gezocht in Wedding, het noorden van Berlijn. Gelukkig was de staking van het openbaar vervoer net gedaan zodat we met een groepsticket goedkoop overal naartoe konden gaan. Het was leuk om eens de toerist uit te hangen in 'eigen stad' en overal foto’s van te trekken.

Heimweh betekent huisziek
Dinsdag was het lastig om opnieuw aan de serieuze zaken te beginnen. De “Heimweh” zorgde ervoor dat alles meer energie vergde dan anders en het werk wilde ook niet vorderen. Ik moest de myspace-site van HAU-BEATS verfraaien. Na enige tijd de site te hebben bestudeerd wist ik hoe ik de lay-out wilde aanpakken. Ik heb met een ander programma, waarmee ik ook kennis mee moest maken, de lay-out in code gezet. Alles verliep moeizaam, maar ik maakte toch vorderingen. Klein detail is wel dat ik nog steeds niet weet waar ik die code nu precies in moet zetten om de lay-out te veranderen. Deze dag dus eigenlijk niets bereikt. Behoorlijk frustrerend.

Woensdag is ontspandag

Woensdag heb ik me beziggehouden met de praktische organisatie van de Radical Duke Night. Ik heb in magazines e-mailadressen gezocht van clubs, concerthuizen, bands, kamermuziekartiesten,… om ze een e-mail te sturen van onze concertavond. Daarbij heb ik enkele telefoons gepleegd om de puntjes op de i te zetten.

Woensdagavond is het uitgelezen moment om alle overtollige energie uit mijn lichaam te bannen, en aangezien ik die niet bepaald kwijt kan terwijl ik op een bureaustoel zit, is er veel overtollige energie. Ik ga dan trainen, en gedurende twee uur en half geef ik me de volle honderd procent: opwarmen, spierversterkende oefeningen, lenigheidsoefeningen, techniektraining, evenwicht en coördinatie, sparringsoefeningen, alles erop en eraan. I love it! Rond tien uur was ik thuis en ik denk dat ik al om half elf aan het slapen was.

Hell on Earth
Donderdag heb ik met photoshop een affiche gemaakt voor de Radikal Duke Night van zaterdag. Daarna zijn we met onze drie (Mijke, Elvin en ik) naar de repetitie van “Hell on Earth” gaan kijken, een dansvoorstelling met een mix van verschillende stijlen, hoofdzakelijk breakdance. Vervolgens had ik een gesprek met Bea Paelman, die kwam kijken hoe alles hier verloopt. Ik denk dat Mijke wel tevreden is over mij. We hebben gesproken over het eindwerk. Ik zal TUSCH bespreken vanuit het perspectief van public relations, SCA en overheidscommunicatie. Ik had eigenlijk het liefste ‘pedagogiek’ als invalshoek gekozen, maar dat is geen opleidingsonderdeel. ’s Avonds heb ik voor de eerste keer mijn taak als postman gedaan: elke donderdag moet ik de brieven naar de boekhouding brengen, en de buitenpost naar de post brengen.

Les Ballets C de la B

Deze middag controleren we of de catering in orde is voor morgen en vanavond ga ik naar ballet gaan kijken, morgenmiddag voorbereiding voor de Radical Duke Night, en zondag gaan we met de studenten en Lieve Pillen naar het jodenmuseum. Drukke dagen, wel leuke dagen.

The vibe en Seven important things...

De tweede werkweek is ten einde en ik heb nu eindelijk wat tijd om te schrijven aan mijn blog. Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik al goed ingewerkt ben hier op mijn stagebedrijf. Ik geef jullie een overzicht wat ik allemaal gedaan heb:

Maandagavond - HAU3: Seven Important Things
Om half acht zijn Mijke en ik naar deze Canadese productie gaan kijken. Het was een speciaal levensverhaal van een vijftigjarige man. Ik had eigenlijk foto’s moeten nemen, maar het zou niet het effect hebben dat het stuk verdient omdat het zo persoonlijk was. De man vertelde dat hij een hippie was en daarna een punk, en junk. Op het einde was het dan de beurt aan zijn openbaring. Tot slot vertelde hij dat hetgeen wat volgens hem telt in het leven, en tevens hetgeen je maakt, je vrienden en familie zijn. Niets anders. Dat was de moraal.

Dinsdagavond - HAU2: Open Mic Session met Ceza
Ceza, de Turkse rapper die een jaar onder contract staat bij HAU, heeft de voorbije weken enkele workshops gegeven in scholen hier in de buurt. Je moet weten dat ongeveer tachtig procent van de leerlingen van Turkse origine is. De scholen hier kan je dus niet vergelijken met onze scholen. Er is een andere aanpak nodig om de jongeren te motiveren. De Open Mic Session is een avond waarbij iedereen die wil de microfoon mag nemen en zijn raps mag doen. Daarna koos een jury de vijftien beste eruit, die de komende maanden verdere workshops met Ceza en Volkan mogen volgen. De sfeer, of moet ik zeggen “de vibe”, was heel leuk en gemoedelijk en iedereen liet het beste van zich zien.
Ik stond aan de ingang om de e-mailadressen en telefoonnummers te verzamelen van zowel de deelnemers als van de bezoekers. Het maakte niet uit dat mijn Duits nog veel fouten heeft, aangezien dat blijkbaar cool is voor die jongens.

Woensdagmiddag: Optreden theatergroep van Mijke
Woensdagmiddag was het de laatste dag van de feestweek van TUSCH (Theater und Schule). Deze dag trad een groepje leerlingen op waarmee Mijke samenwerkt. Het stuk, dat niet zo lang duurde, ging over Kreuzberg (Bezirk Kottbusser Tor 61, en Bezirk Tempelhofer Tor 36), de buurt waarin HAU ligt. Er zijn twee wijken die elkaar de loef af probeerden te steken, en uiteindelijk sloot men vrede.

Woensdagavond: Eerste taekwon-do training
Dat ik in enkele weken niet getraind had, voelde ik tot in mijn kleine teen. Ik stond gespannen en ik moest dringend wat energie kwijt. Gelukkig bestaat er zoiets als TKD. De club die ik hier gevonden heb ligt op vijf minuutjes van mijn huis en de lerares is een zeer bekwame instructor. Gedurende twee uur heb ik gezweet en gepuft, maar ik was achteraf ontzettend voldaan. Ik probeer de komende drie maand zoveel mogelijk te gaan trainen, maar ik werk laat en de trainingen beginnen vroeg.

Donderdagavond - HAU2: Workshop met Ceza
De vijftien uitverkorenen kwamen gisteren bijeen om de eerste workshop te volgen. Het is de bedoeling dat er eerst over ‘rhymes’ gesproken wordt, volgende maand komen er dan instrumenten bij, en de maand erop komen de breakdances hun ‘posse’ vervoegen. Uiteindelijk trekken we met de groep de studio in en nemen we een nummer op.
De avond is een beetje anders verlopen dan gepland omdat iedereen vrienden meehad. De gemoedelijke sfeer van dinsdag was er ook niet meer. Het leek meer op een wedstrijd dan een workshop. Diegene die hun vrienden niet mee hadden genomen werden niet ondersteund door het publiek en zagen het dus minder zitten om op het podium te komen.
Uiteindelijk hebben we toch besloten om het publiek niet buiten te zetten omdat dat tot teveel protest zou leiden. We doen de workshop opnieuw op twintig maart, maar dan enkel met deze vijftien.

Vrijdagavond: Familienalbum van She She Pop (afgeleid van de langbaardige mannen van ZZ Top)
She She Pop lanceert hun nieuwe project in HAU. Het thema is deze keer familie. Het publiek (maximum 60 man) gaat niet in de tribune zitten, maar neemt plaats op het podium. Er is een grote tafel voorzien waaraan iedereen plaats neemt, het is de bedoeling dat het stuk door de toeschouwers gemaakt wordt. Passief kijken is tijdens deze voorstelling dus niet de bedoeling. De performers fluisteren het publiek allerlei dingen in de oren die ze dan moeten zeggen aan iedereen. Het publiek wordt dus acteur.
Ik ben benieuwd wat het zal geven. Het gaat van start binnen een uurtje!

Einde van de eerste werkweek

Hehe,

Het weekend is in zicht en Quinten is volledig uitgeput.
De laatste dagen heb ik geen blog gepost omdat ik behoorlijk veel te doen had. Ik vertel jullie kort over de voorbije dagen.

Woensdag

Deze dag had ik een afspraak aan het concerthuis (Konzerthaus) aan de Gendarmenmarkt. Daar was er een bijeenkomst van een tiental lagere scholen die een klassiek muziekstuk konden bijwonen. De bedoeling is om kinderen in contact te brengen met cultuur vanaf een jonge leeftijd.
Eerst was er een inleiding over het stuk: er werd uitgelegd dat je niet alleen muziek kan horen, maar ook kan zien, voelen,...
Het verhaal ging over een boot die naar de Hybrides (eilandengroep van UK) voer. Er was storm op zee, en dat kon je horen aan het gebulder van de instrumenten.
Nadien werd er een verhaal van Plato voorgelezen door drie lezers, en was er een optreden van een Turkse band. Ik denk dat de kinderen een fantastische dag gehad hebben.

Door de staking moest ik 's ochtends te voet naar het concerthuis gaan (ongeveer 40 minuten stappen). Na de voorstelling kreeg ik vrij om een fiets te gaan kopen. Dat was helemaal aan de andere kant van de stad (1,5 uur stappen). Bleek dat dat mens van de tweedehandswinkel drie fietsen staan had: een driewieler, een kinderfiets en een die met een beetje verbeelding wel geschikt zou zijn voor mij. Ik reed er eventjes op, reed niet zo goed, maar besloot toch om te kijken hoeveel ze ervoor vroeg. 80€ ... was wel erg overdreven, dus ik besloot om af te dingen. Is niet gelukt....

Dan maar tevoet terug (zou ongeveer 50 minuten duren). Gelukkig kwam ik een fietsenwinkel tegen. Er stond een koersfiets die ik wel wilde, maar de winkel was echter nog niet open, dus ik besloot even te wachten. Ik zei bij mezelf dat ik er maximum 130€ voor wilde neertellen. Toen de winkel openging, bleek dat hij te koop was voor 70€.. KOOPJE !

's Avond had ik om 18 uur een afspraak aan Potsdamer Platz, waar ik een toneelvoorstelling bijwoonde van TuSch (Theater und Schule) dat zijn tienjarig bestaan viert.
Terwijl ik naar de voorstellingen keek, bedacht ik dat dit wel een interessant onderwerp zou zijn om mijn eindproject over te schrijven. Die avond dus zoveel mogelijk info erover verzameld en met de organisatrice gesproken. We hebben volgende week een afspraak.

Hoewel het een vermoeiende dag was, heb ik nog steeds niet het gevoel dat ik al gewerkt heb.

Donderdag
Gisteren was mijn eerste dag zonder afspraken. Ik ben om elf uur op het bureau gekomen en daar ben ik ongeveer de ganse dag gebleven. Ik werd op den duur wel een beetje gek van constant naar een computerscherm te moeten kijken.
Ik heb een adressenlijst aangemaakt naar wie we de promotie-cd's kunnen sturen voor de Radical Duke Night op 29 maart. Tussendoor enkele telefoontjes gepleegd naar Gent om verder af te spreken met GentleManagement.

Zo om half zeven vroeg Mijke me of ik enkele stickers wilde brengen naar Volkan (de Berlijnse rapper), een goede afwisseling. Hij woont in de Skalitzerstrasse 78, maar de straat eindigde bij nummer 72, wat een Scheisse was dat. Uiteindelijk (na tien minuten) bleek het in de andere richting te zijn.

Toen ik terug was heb ik me een koffie genomen en dan was het bijna tijd om de HAU Beats in te gaan. Grace Kelly kwam, en daarna was Peaches aan de beurt. Ik was echter doodop en kon bijna niet meer op mijn benen staan. Bleek dat het event heel weinig succes had door de staking van het openbaar vervoer. Ik ben daar vertrokken om kwart voor twaalf, en als er 30 man binnen was, zal het veel geweest zijn.

Vrijdag
Vandaag heb ik de brieven gemaakt met de promo-cd's, en nu ben ik klaar met werken. Ik werk nog even alle achterstaande e-mails weg, en ik kan beginnen aan het weekend. Morgen ben ik van plan om naar de tentoonstelling van Dali te gaan. Dat zal wel de moeite zijn.

Het openbaar vervoer ...

Vandaag opgestaan met een pijnlijke keel. Het weer heeft hier echt zijn grillen. De eerste dag was er hier een orkaan, de dag erna regen, gisteren was het bewolkt, en vandaag sneeuwt het zowaar !! Ik probeer een foto in de bijlage te sturen. Er is hier superveel wind en ik loop veel buiten. Peggy heeft me een wondertheetje gegeven en daarmee is het rouw gevoel in mijn keel gaan luwen.

Vanaf vandaag tot zeker vrijdag staakt het openbaar vervoer. De straten zullen krioelen van de mensen. Ik ben benieuwd… Ik wilde gisteren een fiets gaan kopen, maar de winkel was al gesloten. Daarom zal ik de komende dagen alles te voet moeten afleggen.

Als ik vandaag niet te laat gedaan heb met werken kan ik voor de eerste keer gaan trainen in een TKD-club op drie minuten stappen van mijn huis. Ik kijk er echt naar uit, want ik zit met boordevol energie. Gisteren ben ik bij Annelies D.T., Astrid, Femke en Sara geweest. Zij zitten vanaf gisteren in hun eigen appartementje, allemaal samen. Daar een beetje op de piano gespeeld, hoewel ik geen enkele noot speel. Ze hebben daar een grote gladde vloer in parket, dus heb ik een beetje de tuls herhaald, en wat onnozel rondgehuppeld.

Goed, ik ga me wassen, aankleden, scheerschuim gaan kopen en me scheren, daarna vertrek ik naar het werk. Ik mail jullie vanavond om te vertellen hoe mijn dag is geweest.

It's a win win situation !!

Gutenabend Leute,

Vandaag was mijn eerste echte werkdag. Ik ben vanochtend opnieuw met de metro naar het werk gegaan. Toen ik een kaartje voor de metro wilde kopen vroeg een dakloze, die gebruikte en geldige kaartjes op de grond zoekt, me of ik voor één euro (ipv 2,10 €) een kaartje wilde kopen. Ik vond dit wel een goed idee en besloot hem te helpen. Het is een win-winsituatie.

Ik ben mijn werkdag begonnen met een wekelijks gesprek met alle medewerkers van HAU 2. Men overloopt dan wat er de voorbije week is gebeurd en wat er de komende week/weken op het programma staat. Blijkt dat we daar met 4 stagairs zitten, eentje komt zelfs uit Santiago, Chili.

Deze morgen zijn we met Ceza, Volkan, Julia en Volkan naar een schooltje geweest in Kreuzberg waar ze een workshop gaven over hoe een rapnummer tot stand komt. Dit project was een tast in het duister, maar bleek uiteindelijk een groot succes te zijn!

Nadien hebben Mijke en ik een gesprek gehad met Micky van de technische dienst van HAU over de Radical Duke Night, het concert dat ik zal organiseren (29/03/2008). Daar overliepen we de technische fiches van de verschillende bands en bekeken we waar de knelpunten zouden kunnen liggen. Nadien heb ik met Marc, de geluidstechnicus van DAAU en Prima Donkey, gebeld om enkele dingen recht te zetten. Gelukkig is Marc Nederlandstalig.

De serveuse van de cafetaria op het werk noemt me Gianni, omdat Quinten een beetje moeilijk uit te spreken blijkt, zij heet Cynthia maar probeer dat maar eens met een juist Italiaans accent uit te spreken: “Sjintschia”… Ik noem haar dus Marie :-). Echt een geval apart , maar wel een toffe.

's Middags ben ik begonnen aan het opstellen van een database, mijn eerste opdracht. Niet zo heel interessant, wel rustig.

Deze avond wilde ik een fiets gaan kopen, maar de winkel was gesloten, jammer. Ik hoop dat ik morgen op mijn werk geraak, aangezien het openbaar vervoer hier staakt. Ik laat jullie weten hoe ik het er vanaf heb gebracht.

De stage is echt fantastisch. Ik krijg nuttige opdrachten en ik voel dat ik hetgeen ik de voorbije jaren geleerd heb wel degelijk moet toepassen. Wat natuurlijk ook de bedoeling is van een stage. Ik denk dat de komende maanden vooral te maken zullen hebben met evenementencommunicatie.

Zo, ik ga nu een spaghetti eten in een snackbar en daarna ga ik naar de andere studenten om hun internet te installeren. As if I know how to do that…

HAU - Day 1

Liebe Freunde und Freundinnen,

Vandaag was het de eerste dag van mijn stage en het werd meteen een immens drukke dag. Vanochtend ben ik om kwart voor tien te voet naar mijn stageplaats vertrokken waar ik om elf uur een afspraak had met mijn stagebegeleidster. Ik dacht dat een wandeltocht (40 min) me meer deugd zou doen dan twintig minuten in de metro te zitten. Al gauw had ik door dat ik niet in de richting aan het stappen was die ik gisterenavond uitgestippeld had omdat ik zo 'n commerciële kaart heb met superveel reclame (bv. Birckenstock).

Soit, om kwart voor elf heb ik dan de metro genomen aan Alexanderplatz, om dan exact op tijd in HAU toe te komen aan Hallisches Ufer. (HAU = Hebbel Am Ufer = Vier jaar terug zijn er 3 theaters samengevoegd: HAU 1, HAU 2, HAU 3... HAU betekent ook 'slag in het gezicht')

Aangekomen heb ik met Mijke een inleidend gesprek gehad. Ze legde me uit dat zij verantwoordelijk is voor Jugend en Musik, en vertelde me wat daarbij zo allemaal komt kijken. Daarna heb ik haar gebrieft over het gesprek dat ik vorige week had met GentleManagement, een Gents evenementenbureau dat groepjes promoot die niet samen willen werken met de grote recordlabels. Ze was tevreden met mijn uitleg en stelde voor de organisatie en promotie van een optreden eind maart in HAU 2 op mij te nemen. Ik heb toegezegd, welliswaar met enige twijfel of ik wel in staat ben dit tot een goed einde te volbrengen. Ik heb Eric (van GentleManagement) dan een mail gestuurd met dit voorstel, hij heeft nog niet geantwoord.

Nadien had Mijke een afspraak met Ceza en Volkan, respectievelijk een Turkse en Berlijnse rapper, die samen met HAU in verschillende scholen workshops geven de komende maanden om de jongeren (14-16 jaar) in contact te brengen met in de eerste plaats muziek, in de tweede plaats met theater.

Vervolgens hadden we een afspraak met Grace Kelly (die werkelijk zo heet). Deze Braziliaanse vrouw werkt bij radio MultiKulti en heeft elke eerste donderdag van de maand een show op de radio met wereldmuziek. Daarnaast is ze DJ en geeft deze donderdag samen met Peaches een feestje in HAU 2.

Daarna maakten we kennis met de medewerkers van de verschillende huizen en nadien gaf Mijke een rondleiding aan studenten van de Sorbonne (Parijse universiteit) doorheen de verschillende gebouwen van HAU. In HAU 3 was er op dat moment juist een dansworkshop. Daar hebben we dan een uur blijven kijken. Prachtig... I was touched.

Om kwart voor acht was mijn dag ten einde en ben ik terug naar huis gegaan. Peggy, my roommate, was niet thuis. Ik heb haar een kattebelletje achtergelaten dat ik naar het hotel ging waar de Belgische studenten logeren om daar enkele mails te sturen.

En nu ben ik hier...

Tot de volgende brief,

Bis bald

Goeiemorgen Berlijn !!

De zon probeert erdoor te komen en mijn lichaam begint stilletjes aan ook te ontwaken. Net een kop thee gezet, de batterij van het fototoestel in de lader gestoken, een muziekje opgezet en Word geopend.

Binnen twee uur heb ik een gesprek met Mijke, mijn stagementor, over de inhoud van de stage. Daarna gaan we naar de verschillende gebouwen van HAU om er kennis te maken met de verschillende medewerkers.

Peggy, mijn kotbazin, is zopas vertrokken naar haar werk. Ze is een yoga- en pilateslerares. Ze zegt dat ze 42 jaar oud is, maar ze ziet er eerder begin de dertig uit. Wat een gezond leven niet met je lichaam kan doen... En gezond leeft ze wel. Ze vertelde me dat ze geen alcohol meer drinkt en hier op tafel naast mij ligt er een schotel met fruit en groenten die ik nog nooit gezien heb. Ons gesprek gisteren liep behoorlijk goed, ik denk dat we in grote lijnen wel dezelfde ideeën hebben. (“Gleich und gleich gesellt sich gern”)

Gisteren was het miserie in de luchthaven van Zaventem. Ik had negen kilo teveel mee in mijn bagage en ik moest er vanalles uitdoen om toch doorgelaten te worden: zeep, scheergel, wekkerradio, handdoek, taekwondopak -> tot binnen drie maand, of misschien drie weken, als Timo, Delphine en Laura op bezoek komen.

Na een turbulente vlucht nam ik de taxi naar de plaats waar ik met de ‘Nederlandstalige studenten’ een rondleiding per fiets zou krijgen doorheen de stad. Ik dacht dat de studenten mijn klasgenootjes zouden zijn die hier ook hun stage doen, maar het was een klas van een secundaire school. De rondleiding was wel interessant. Zo’n fietstocht is een goede manier om een idee te krijgen van een stad. Als er bezoek komt is het een goed idee om hetzelfde te doen.

Na kennis te hebben gemaakt met Peggy ben ik naar de vijf andere studenten geweest om te kijken of ze de orkaan van zaterdag overleefd hadden. Hun vliegtuig is opnieuw moeten opstijgen nadat het bijna geland was. Zij zitten nu nog op hotel, omdat hun appartement nog niet vrij is gekomen. Lieve Pillen (onze contactpersoon hier in Berlijn) heeft dat heel goed gedaan…hmm

Om elf uur ongeveer ben ik terug naar huis vertrokken, met stadsplan in de hand. Het is niet van mijn gewoontes, maar ik heb mijn huis direct gevonden. Met een stadsplan is het natuurlijk moeilijk om verkeerd te lopen eh.

Maar voor de deur is nog niet door de deur... Hier op de deur zitten twee sloten die elk twee keer omdraaien. Ik heb, denk ik, alle mogelijkheden twee of drie keer geprobeerd, maar kreeg de deur niet open. Gelukkig deed Peggy uiteindelijk open; bleek dat er gedraaid en geduwd moest worden op hetzelfde moment.

Zo, ik ga zo meteen iets eten en een koffie gaan drinken, want dat is hier niet te vinden. Daarna op gesprek met Mijke en naar de markt om een fiets te kopen. Ik denk dat ik geen metropas nodig zal hebben, aangezien alles hier zo dicht bij elkaar is.

Tot binnenkort,

Q